Vroegere vogels

Dat je met grafische vormgeving iets kunt vertellen, iets van je wereldbeeld naar het publieke domein kunt halen, is een belangrijk onderdeel van wie ik ben.

Je onbegrensd voelen tijdens het illustreren en ontwerpen is een must. Dat is een constante factor als ik illustreer of ontwerp. Van 1998 tot 2021 hadden Mark Schalken en ik het ontwerpbureau De Ruimte Ontwerpers. Het vrije denken en de verbeelding vormden daarbij ook onze basis. Dit uitgangspunt geef ik de studenten Illustratie van de HKU op mijn beurt graag weer mee.

Deze basis vind je daarnaast terug in het Huis van Betekenis (huisvanbetekenis.org), de broedplaats voor tekenaars, het podium voor tekencultuur in Utrecht dat Mark en ik in initieerden in 2018. Daar heerst altijd die betrokkenheid met wat er maatschappelijk gaande is.

De werkplaatsen op de academies zijn belangrijk geweest. Eye-openers. Nog altijd. Dat je de computer even wegschuift en lekker met je handen aan de slag kunt met inkt, of misschien liever met andere materialen: verf of ecoline; knippen, plakken, handwerken.

Buiten de HKU om bouwde ik een vriendschap op met Manuel Kurpershoek. Met hem en een aantal vrienden sprak ik vaak af. De ene keer probeerden we iets met gips, de andere keer met inkt en oude stukken hout die we her en der vonden. Dan legde je er papier over, bracht er inkt op aan, en dan drukte je dat er met een lepel op. Zo kreeg je inktafdrukken op grote vellen papier. Die heb ik altijd bewaard.

Of neem dat hout. Hout gaat normaal gesproken de afvalbak in of blijft buiten liggen verrotten. Ik heb er een serie van houten vogels van gemaakt. Totems. Ik gebruikte dat hout op verschillende manieren, maakte er later soms weer wat anders van.

Zo staat er op een balk in de nok van de theaterzaal van het Dokhuis in Rotterdam inmiddels een grote duif, de Stadsduif, van mijn hand. Hij is van hout en staat symbool voor de stadsjongen. Op die balk valt een raptekst van de Rotterdamse rapgroep De Likt te lezen: "Ik zal mij never nooit vervelen".